-
1 ἰού
ἰού, Ausruf des Schmerzes, des Unwillens, σχετλιαστικόν VLL., weh, weh! gew. doppelt, bei den Tragikern oft außerhalb des Verses; Aesch. Ag. 25. 1187 Ch. 868 Eum. 138 u. öfter; Soph. Phil. 38 Tr. 1135; ἰοὺ ἰοὺ δύστηνε O. R. 1071; Eur. Hipp. 776; Ar. Nubb. 1 u. öfter; Dem. 19, 209; Luc. Tim. 46; Ausruf des Staunens, ἰοὺ ἰοὺ ὡς πανοῠργος εἶ Plat. Gorg. 499 b; Ausruf der Freude, hei, he! in welchem Falle es nach Schol. Ar. Pax 316 ἰοῠ geschrieben werden soll, während nach Arcad. p. 183, 25 nur ἰού zu schreiben; Plat. Conv. 223 a Rep. IV, 432 d. – Sechsmal Ar. Av. 1170, dreimal Pax 110. – Auch c. gen., ἰοὺ ἰοὺ τῆς ἀσβόλου Ar. Th. 245; Luc. Philopatr. 2.
-
2 ιου
interj.1) (возглас сожаления, грусти или недоумения) увы!, ах!, о!ἰ. ἰ., δύστηνος! Soph. — о, я несчастный!;
ἰ. ἰ., ὦ Καλλίκλεις, ὡς πανοῦργος εἶ! Plat. — ну и хитер же ты, Калликл!;ἰ. τῆς ἀσβόλου! Arph. — ух, сколько копоти!2) ( возглас радости) о!, ура!ἰ. ἰ., κινδυνεύομέν τι ἔχειν ἴχνος! Plat. — ура, мы, кажется, напали на след!
См. также в других словарях:
ιού — Βλ. λ. Ιηού. * * * ἰού και ἰοῡ (Α) (σχετλιαστ. επιφών. συν. επαναλαμβανόμενο) 1. κραυγή λύπης, αλίμονο, οίμοι* («ἰοὺ ἰοὺ βοᾱν κεκραγέναι», Αριστοφ.) 2. κραυγή εκπλήξεως ή θαυμασμού («ἰού ἰοὺ ὡς πανοῡργος εἶ», Πλάτ.) 3. κραυγή χαράς («ἰοὺ ἰού,… … Dictionary of Greek
